Christos B blog

Εισαγωγή Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία (330-1453) υπήρξε μία από τις πλέον μακραίωνες κρατικές δομές στην μέχρι τώρα ανθρώπινη καταγεγραμμένη ιστορία επιβιώνοντας χάρη στον πολιτισμό που είχε αναπτύξει. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής του το Βυζάντιο στηρίχθηκε σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας στο οποίο ο αυτοκράτορας είχε τον πλήρη έλεγχο. Ήταν ένα σύστημα πανίσχυρης πολιτικής διακυβέρνησης το οποίο μέχρι και τις αρχές του 11ου αιώνα ενεργούσε σε έναν «ενοποιημένο πολιτισμικά χώρο, με δημογραφική επάρκεια, ανεπτυγμένη οικονομία, υψηλού βαθμού κοινωνική και πολιτική οργάνωση και πολλούς εγγράμματους ανθρώπους ». Η βυζαντινή αυτοκρατορία διακρίνεται από τους ιστορικούς τους Βυζαντίου σε τρεις περιόδους: Την Πρώιμη που άρχεται το 330 με την μεταφορά της πρωτεύουσας από την Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο (324-337 ) έως και το 610 όπου με την ανάληψη της ηγεσίας από τον Ηράκλειο (610-641) επέρχεται η αναδιάρθρωση της αυτοκρατορίας. Την μέση περίοδο από το 610

Συνυπάρχουν σ’ εμένα δύο σχεδόν ασυμβίβαστα πράγματα, χωρίς να μπορώ να καταλάβω πως: μια πολύ θερμή ιδιοσυγκρασία, με αισθήματα δυνατά, ασυγκράτητα, και μια σκέψη αργή, συγκεχυμένη, με ιδέες που μου έρχονται πάντα εκ των υστέρων. Θα έλεγε κανείς πως η καρδιά και το μυαλό μου δεν ανήκουν στο ίδιο άτομο. Η αίσθηση πλημμυρίζει τη ψυχή μου ακαριαία, σαν αστραπή· αλλά αντί να με φωτίσει, με καίει και με τυφλώνει. Αισθάνομαι τα πάντα, αλλά δεν βλέπω τίποτα. Είμαι φλεγόμενος, αλλά βλαξ. Για να σκεφτώ, πρέπει να είμαι ψύχραιμος. Το περίεργο είναι πως είμαι ιδιαίτερα εύστοχος, ή ακόμα και πνευματώδης, αρκεί να με περιμένουν. Βρίσκω τις πιο αποστομωτικές απαντήσεις, αλλά μονάχα με την ησυχία μου, γιατί επιτόπου δεν θυμάμαι να έκανα ή να είπα ποτέ τίποτα αξιόλογο.(Ρουσσώ - Εξομολογήσεις, Ι, 123-4)

Εισαγωγή Η οικονομική και κοινωνική δίνη στην οποία ευρίσκεται η Ελλάδα την παρούσα στιγμή είναι αποτέλεσμα των διαχρονικών αδυναμιών της οι οποίες δεν της επέτρεψαν να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που της δόθηκαν και να δομηθεί ως ένα σύγχρονο δυτικό-ευρωπαϊκό κράτος. Βιώνουμε αυτές τις μέρες αυτό που αποκαλεί εύστοχα ο Τσουκαλάς ως «μία μορφή επιθετικής οικονομικής βίας από τις αγορές» οι οποίες επιτρέπουν στους κερδοσκόπους (άραγε υπάρχουν και χασοσκοποί αναρωτήθηκε πρόσφατα ένας σύγχρονος επιχειρηματίας - «φιλόσοφος») να εκφράζουν απεριόριστη επιθετικότητα ενάντια σε μία χώρα οικονομικά απροστάτευτη. Ωστόσο δεν είναι κάτι που συνέβη μόνο τώρα, έχει συμβεί και στο παρελθόν (ακόμα και με χρεοκοπίες – βλέπε τις αντίστοιχες των ετών 1893 και 1932) και δεν οφείλεται τόσο στην στάση των αγορών, πάντα κερδοσκοπικές ήτανε, όσο στην δομή του ελληνικού κράτους. Ωστόσο αυτό που την κάνει πιο έντονη είναι ότι η σημερινή οικονομική κρίση είναι η πρώτη μετά από 36 χρόνια συνεχούς ανάπτυξης

Περιγράφω την σκηνή. Σε ένα πάρτι 30 something καλοζωισμένων αστών, η ασχημούλα, με το υπέροχο ψεύτικο χαμόγελο, οικοδέσποινα αποσπά τρεις από τις πλέον κολλητές τις φίλες και απομακρύνονται από το προσκήνιο όπου διαδραματίζεται το κύριο event. Τρέχοντας χαρωπά ωσάν κορασίδες στο διάλειμμα του σχολείου πάνω στις 12ποντες tsiou - tsiou γόβες τους (... σαν να μου θυμίζουν κάτι από τις υστερικές protagon του αμερικάνικου Sx'N CTY) χώνονται στην κρεβατοκάμαρα της τσαχπίνας κυρίας, η οποία με το πονηρό ύφος «σας έχω μία έκπληξη» ανοίγει την τεραστίων διαστάσεων ντουλάπα της.. και !!! Αυτές υστεριάζουν. Τα μάτια τους γουρλώνουν μπροστά στον υπέρτατο καταναλωτικό ορυμαγδό. Οι φωνές σπάζουν και κρύσταλλα Yula . Η απόλυτη καταναλωτική υστερία. Είναι τόσο τυχερή η φίλη τους. Μπορεί να γεμίσει την απύθμενη ντουλάπα της με ένα κάρο ρούχα, παπούτσια... και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί το απόλυτο fashion victim . Και τότε ακούγεται ένα ουρλιαχτό σαν να έρχεται από την παγωμένη κόλαση. Δε

Εισαγωγή Μία από τις πλέον διαδεδομένες έννοιες στη σύγχρονη πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή μαζί με αυτήν της «παγκοσμιοποίηση» είναι η έννοια της «Κοινωνίας των Πολιτών» (εφεξής στο κείμενο ΚΠ). Αν και η έννοια της ΚΠ αναφέρεται στις κοινωνικές επιστήμές από παλιά, ωστόσο την τελευταία δεκαετία έχει ξαναβρεθεί στο επίκεντρο του πολιτικού και επιστημονικού ενδιαφέροντος και ο λόγος είναι οι αλλαγές στη σύγχρονη κοινωνία. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο καθηγήτη Βούλγαρη, η κοινωνία των πολιτών θεωρείται αντίβαρο απέναντι στην φθορά, την απο-ηθικοποίηση, την αποξένωση και τη χαλάρωση της κοινωνικής συνοχής στα δημοκρατικά καθεστώτα της ύστερης νεωτερικότητας και των παγκοσμιοποιημένων κοινωνιών. Η δεύτερη έννοια που θα μας απασχολήσει είναι αυτή της κοινωνικής σύγκρουσης και στα πλαίσια της συγκεκριμένης εργασίας θα προσπαθήσουμε να δείξουμε τον βαθμό σύνδεσης της ΚΠ με τις κοινωνικές συγκρούσεις. Η δομή της εργασίας είναι η ακόλουθη. Στο δεύτερο κεφάλαιο θα παρουσιαστούν οι έννοιες