Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2006

Χριστιανισμός - Ισλαμισμός: Η συμβολή τους στην Επιστήμη

Εισαγωγή Σκοπός της συγκεκριμένης εργασίας είναι παρουσιάσει τον τρόπο με τον οποίο οι Άραβες και οι Χριστιανοί συνέβαλαν στην συγκρότηση της Μεσαιωνικής Επιστήμης Στα πλαίσια της εργασίας αυτής, γίνεται μία παρουσίαση της εν γένει συμβολής του Ισλάμ και του Χριστιανισμού και ειδικότερα αναλύονται δύο επιμέρους συμβολές των δύο αυτών ισχυρών θρησκειών σε σχέση με την διαμόρφωση της Δυτικής Επιστήμης. Τόσο οι Άραβες όσο και οι Χριστιανοί ασχολήθηκαν κατά κύριο λόγο με την κατανόηση και την διάδοση της αρχαίας Ελληνικής Επιστήμης και των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, κυρίως του Αριστοτέλη, και επεδίωξαν να καταθέσουν πρωτότυπη σκέψη, άσχετα αν δεν επετεύχθη κάποια ανατροπή. Εν συνεχεία παρουσιάζεται γενικότερα η συμβολή των Αράβων στην επιστήμη, γίνεται μία αναφορά στην συμβολή τους στη μελέτη της Αστρονομίας, αναφέρονται οι λόγοι με βάση τους οποίους δεν μπόρεσαν να εξελιχθούν τα εκπαιδευτικά τους ιδρύματα σε πανεπιστήμια. Αυτή η εξέλιξη πραγματοποιήθηκε στην Δυτική Ευρώπη και αποτέλε

Συναισθηματική Νοημοσύνη: χμ!!!

Δεν είχα ποτέ λάβει υπόψιν μου στην μέχρι τώρα εργασιακή μου πορεία ότι το εργασιακό περιβάλλον μπορεί να επιδρά τόσο αποφασιστικά στην καθημερινότητα μου. Σίγουρα αυτό γίνεται αλλά δεν μπορούσα τρόπο τινά να το "μοντελοποιήσω". Στα χέρια μου έπεσαν κάποια άρθρα και τμήματα κειμένων της εργασίας του D. Goleman για την Συναισθηματική Νοημοσύνη. Παρουσιάζω παρακάτω κάποιες λίγες από τις σημαντικότερες: "Το να είσαι έξυπνος δεν σημαίνει ότι μπορείς να λύνεις δύσκολες μαθηματικές εξισώσεις ή να ξέρεις πολλά συνώνυμα ή αντίθετα. Η ικανότητα του ατόμου να συμπεριφέρεται εκείνες τις φορές που χρειάζεται σύμφωνα με τα συναισθήματα του και κάποιες άλλες φορές παρά τα συναισθήματα του, μπορεί να βοηθήσει το άτομο σε μία καλύτερη προσαρμογή στο διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον στο οποίο ζει και αναπτύσσεται." Συναισθηματική νοημοσύνη σύμφωνα με τον Goleman είναι: "Η ικανότητα να ελέγχεις τις επιθυμίες σου και να καθυστερείς την ικανοποίηση τους, να ρυθμίζεις τις διαθέσε

Φεουδαρχία, μια μεσαιωνική νοοτροπία

Εισαγωγή Ο J. Le Goff στο κείμενο του για την «Ιστορία των νοοτροπιών» αναρωτιέται: «Η φεουδαρχία, πάλι, τι είναι; Ένα σύνολο θεσμών, ένας τρόπος παραγωγής, ένα κοινωνικό σύστημα, ένας τύπος στρατιωτικής οργάνωσης; [1] » Ο Κ. Ράπτης αναφέρει ότι «ο όρος φεουδαλισμός χρησιμοποιήθηκε μεταγενέστερα και όχι από τους Ευρωπαίους του Μεσαίωνα για να δηλώσει ένα σύστημα σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων σε προσωπική βάση [2] ». Ο δε D. Nicholas [3] εκφράζει την άποψη ότι η φεουδαρχία δεν μπορεί να οριστεί ως «σύστημα». Αντίθετα προτιμά χρησιμοποιήσει τον όρο «φεουδαρχικές σχέσεις» ή «φεουδαρχικός δεσμός» ως πλαίσιο ρύθμισης των ανθρωπίνων σχέσεων όπου βασικό χαρακτηριστικό αποτελεί η υποτέλεια, «ο προσωπικός δεσμός ενός υποτελούς με έναν άρχοντα [4] ». Νοοτροπία τι είναι; Σύμφωνα με την λεξικογραφική ανάλυση στο κείμενο του J. Le Goff η νοοτροπία «δηλώνει το συλλογικό χρωματισμό του ψυχισμού, τον ιδιαίτερο τρόπο που νιώθει και σκέφτεται ένας λαός, μία ορισμένη ομάδα ανθρώπων [5] ». Σκοπός αυτή

Ανθρωποι και αντικείμενα... σε μία κάρτα (info)

Αντιγράφω το κείμενο του Γιαννη Σουλιωτη από την Καθημερινή: " H ανάγκη και επιθυμία να παρακολουθούνται ηλεκτρονικά συνεχώς αντικείμενα, προϊόντα και άνθρωποι με ταχύτητα, ασφάλεια και χαμηλό κόστος έχουν αναδείξει τη ραδιοσυχνική αναγνώριση (RFID - Radio Frequency Identification) στην ταχύτερα αναπτυσσόμενη τεχνολογία των τελευταίων ετών. Oι διωκτικές υπηρεσίες και οι αστυνομικοί κάθε είδους, αλλά και οι βιομήχανοι, οι έμποροι, οι καταστηματάρχες, όσοι εποπτεύουν τη διακίνηση προϊόντων και αντικειμένων θεωρούν ότι η RFID τεχνολογία αποτελεί ιδανικό εργαλείο στη δουλειά τους. Προβλέπουν μάλιστα ότι τα γνωστά bar codes θα αντικατασταθούν σταδιακά από τις ειδικές ετικέτες, οι οποίες είναι ικανές να αποθηκεύουν μεγαλύτερο αριθμό δεδομένων σε σχέση με τον γραμμωτό κώδικα. Aνεξάρτητες αρχές ανά την υφήλιο μιλούν για νέο πλήγμα στα προσωπικά δεδομένα, καθώς μια σειρά από δραστηριότητες, οι αγοραστικές συνήθειες και οι ιδιαιτερότητες των καταναλωτών θα αποθηκεύονται με μεγά

Περί εργασίας

Πολλές φορές αναρωτιέμαι, αναλύω, συζητάω αν και κατά πόσο η εργασία μου παρέχει ικανοποίηση, εξέλιξη, διέξοδο καριέρας, αντικείμενο ευθύνης κλπ. Πολλές φορές φεύγω από την εργασία μου με διάφορες τέτοιες σκέψεις να κατακλύζουν το μυαλό μου. Μία από αυτές τις μέρες πηγαίνοντας να πάρω το αυτοκίνητο να πάω να κάνω μάθημα είχα κατακλυστεί με αντίστοιχες σκέψεις. Περπατούσα στον άδειο πεζόδρομο της Ερμού όταν το βλέμμα μου έπεσε πάνω σε τρεις φιγούρες. Τους είδα από μακρυά και καθώς τους πλησίαζα παρατηρούσα την εργασία τους. Ήταν ένας πατέρας με τους δύο μικρούς υιούς του που είχαν στα χέρια τους από μία σακούλα, και ο πατέρας φορώντας πλαστικά γάντια έσκυβε μέσα στα καλάθια των αχρήστων, έβγαζε αλουμινένια κουτάκια αναψυκτικών, άδειαζε το περιεχόμενο και γέμιζε τις σακούλες τις δικές του και των μικρών. Κάποια στιγμή συναντήθηκαν τα βλέμματα μας. ένιωσα τα παιδιά να νιώθουν άβολα. Έδειχναν καθαρά και καλοντυμένα, και ο πατέρας το ίδιο. Τα παιδιά στο βλέμμα μου πήραν μία αμυντική στάσ

Μας καθορίζει ο τρόπος που μιλάμε?

Διάβασα το παρακάτω στο κείμενο του Γάλλου ιστορικού Jacques Le Goff " Οι νοοτροπίες " από το βιβλίο " Το Έργο της Ιστορίας " (εκδόσεις Ράππα, Αθήνα 1975) και μου έκανε εντύπωση (άσχετο αλλά το κείμενο ήταν μεταφρασμένο στο πολυτονικό, συγκινήθηκα με τις μικρές καλοφτιαγμένες δασείες και υψηλές. Τι όμορφος ο τονισμός που χάθηκε!!). Το παραθέτω: Ο λόγος των ανθρώπων, όποιος και να είναι ο τόνος που εκφέρεται, της πειθούς, της συγκίνησης ή της έμφασης, δεν είναι τις περισσότερες φορές παρά ένα συνονθύλευμα από έτοιμες ιδέες, κοινούς τόπους, τετριμμένες απόψεις, ή ασυνήθιστη διέξοδος για τα λείψανα από κουλτούρες και νοοτροπίες διαφόρων προελεύσεων και διαφόρων εποχών. Τα παραπάνω γραφόμενα με ανησυχούν. Σκέφτομαι ότι καθημερινά αναμασάω και εκφέρω πληροφορίες, γνώσεις, απόψεις όχι δικές μου αλλά άλλων. Τις περισσότερες δεν τις επεξεργάζομαι καν. Τις υιοθετώ όπως ακριβώς τρώω ένα μήλο. Το μυαλό δεν επεξεργάζεται πλέον την πληροφορία, δεν κρίνει. Δεν απαιτεί κάτι δύσκο